Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

4ος Πανελλαδικός Ταυτόχρονος Δημόσιος Θηλασμός!


Πέρσι στον Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό στη Ρόδο!
Έχουν περάσει 13 μήνες, από όταν ήρθε στη ζωή μου το μικρό Αθανασάκη . Από την εγκυμοσύνη μου ακόμα, επέλεξα τον θηλασμό για την διατροφή του και έτσι ενημερώθηκα , όσο ήταν δυνατόν.  Όπως έχω γράψει και εδώ, εγώ τα κατάφερα και όλα πήγαν έτσι όπως τα είχα σχεδιάσει.  13 μήνες μετά, συνεχίζουμε ακόμα τον θηλασμό, απολαμβάνοντας και οι δύο εξίσου το θαύμα αυτό!
Ωστόσο σε αυτή την ανάρτηση δεν θα αναφερθώ στα οφέλη του θηλασμού. Θα επικεντρωθώ σε μια βασική δυσκολία που αντιμετώπισα, λιγότερο εγώ, περισσότερο ίσως άλλες μανούλες. Την ντροπή! Ναι καλά διαβάσατε, την ντροπή... Την ντροπή που νιώθει μια νέα μαμά όταν "αναγκάζεται" να θηλάσει το μωρό της δημοσίως.  Τα αδιάκριτα βλέμματα, την αποδοκιμασία του συζύγου ή του συγγενικού περιβάλλοντος, τα επικριτικά σχόλια.  Πολλές γυναίκες, για να τα αποφύγουν όλα αυτά ,είτε αναγκάζονται να μένουν σπίτι τους, περιορίζοντας στο ελάχιστο τις από κοινού (με το μωρό) μετακινήσεις, είτε καταφεύγουν στην κοντινότερη τουαλέτα, να θηλάσουν καθισμένες σε μία λεκάνη, που προορίζεται για άλλο λόγο! Άλλες πάλι πιο οργανωμένες, αντλούν με το θήλαστρο γάλα όσο είναι στο σπίτι και στις βόλτες δίνουν στο μωρό τους μπιμπερό ή απλά σκεπάζονται με ότι βρουν πρόχειρο, ένα σακάκι, ένα sling ένα σελτεδάκι και πάει λέγοντας.

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Τα πρώτα μας γενέθλια!


Πάει, πέρασε και αυτό... Χάθηκε στο χρονοντούλαπο με τις αναμνήσεις... Τα πρώτα μας γενέθλια πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη επιτυχία (ψώνιο!) και με αρκετή, για να μην πω τεράστια, κούραση! Οι καλεσμένοι, από το  "να μωρέ 5-6 φίλοι θα έρθουν", κατέληξαν να φτάνουν τους 50! Χωρίς να υπολογίζω τα παιδάκια, που ήταν τουλάχιστον καμία δεκαριά! Αφού προσπαθώ να θυμηθώ κάτι από εκείνη τη μέρα και δεν μπορώ... . Ήταν η πρώτη φορά που καλούσαμε  κόσμο στο σπίτι,  καθώς πριν την μετακόμιση μέναμε με τους γονείς μου, το χωριό και δεν είχαμε τη δυνατότητα. Ήρθαν όμως όλοι! Συνάδελφοι από τη δουλειά, φίλοι καλοί και αγαπημένοι, γονείς, αδέρφια, γείτονες και φυσικά τα κουμπαράκια  μου! Ο Χρήστος, ο Αντώνης, ο Μιχάλης και η Ειρήνη που σε δυο εβδομάδες, θα μου κάνουν την τιμή να γίνουν πνευματικοί γονείς, για το παιδάκι μου...

  Αλλά για τη βάφτιση θα μιλήσουμε άλλη φορά, είναι άλλωστε τόσα που πρέπει να πούμε!